Przypadkiem, jak zawsze, trafiłam do miejsca, które na pierwszy rzut oka wydawało się urokliwym, ale dość spospoliciałym, włoskim miasteczkiem. Każda godzina w Rieti jednak, odkrywała nowe niespodzianki. Może to fakt dobrego marketingu ze strony mieszkańców, ale zdecydowanie odkryłam kolejną perełkę, przyćmioną przez pobliskie imperium.
Seria niefortunnych zdarzeń w Turynie nie skończyła się na biegu na samolot. Byłoby zbyt pięknie i nie byłoby o czym pisać. Po tygodniu spędzonym w Ligurii i dwudniowym pobycie w prowincji Biella (około 45 min od Turynu) wróciłam, aby wyruszyć w 10 godzinną podróż Turyn-Rzym, z małym problemem – bilet, który kupiłam był na przejazd w odwrotną stronę.
Niczego w życiu nie przewidzisz, a już na pewno nie zaplanujesz życia co do minuty – to nauczka dla całej mojej rodziny na Święta. Czasem właśnie ta jedna minuta może zmienić bieg wydarzeń. Jedna minuta i pisałabym ten post z Warszawy, zamiast z Włoch.
Czytaj dalej
To już ostatni post dotyczący mojego pobytu w Kalabrii. Nadszedł zdecydowanie czas na pożegnanie się z wakacjami i wraz z nim to nastąpi. Poza Wyspami Liparyjskimi, miałam też okazję odwiedzić Taorminę.
W zasadzie spędziłyśmy tam zaledwie kilka godzin, ale to wystarczyło, aby zakochać się w tym cudownym mieście, niczym wszyscy pisarze opisujący tę ,,perełkę Sycylii”.
Sam koniec włoskiego buta, kraina czerwonej cebuli, siedziba ‚Ndranghet’y, przez Włochów żartobliwie zwana Calafricą, bądź Kalabristanem. Mowa oczywiście o Kalabrii, regionie który stał się moim domem na trzy miesiące.
Niby to tylko 115 km, niby sąsiedni region, ale karnawał w Weronie to coś zupełnie innego niż karnawał wenecki. W piątek 13-stego lutego miałam okazje zobaczyć il Venerdi Gnocolar (Gnocchi’s friday, czyli kluskowy piątek). Werona to jedno z niewielu miast, które może pochwalić się starożytnym pochodzeniem karnawału, który opisywany był już w księgach z 700-nego roku. Chyba tak bliskie sąsiedztwo z Wenecją jednak sprawia że mało kto o tym słyszał.
,,Buongiorno Siora Maschera” było codziennym powitaniem Wenecjan podczas Karnawału, czasu w którym tożsamość osobista, klasa społeczna, czy płeć magicznie znikały pod urokiem kolorowych strojów i masek. Szeptano je w wąskich uliczkach i wykrzykiwano z okien wielkich pałaców, oznaczało jedno – Wenecja świętuje Karnawał.
Gdzieś, ktoś mimochodem rzucił nazwę Mantova. Że był, że ładnie, że niedaleko, zostało w pamięci, ale nigdy nawet nie pofatygowałąm się, aby przeczytać coś więcej. W kolejny dzień poegzaminowej laby, zdecydowałyśmy, jedziemy jutro.
W Mediolanie od paru dni leży śnieg, a to przecież w tamtą stronę. Dodatkowo miasto otaczają trzy jeziora. Będzie zimno, pomyślałyśmy, ale według ilmeteo.it o 16:00 miało pojawić się nawet trochę Słońca. Szalę jak zwykle przeważyła odległość i cena biletu. To tylko 46 min albo jak kto woli 3,75 Euro stąd.
Turyn odwiedzony przeze mnie pierwszy raz w życiu, powitał mnie miłą i smaczną niespodzianką. Otóż 21 listopada, dokładnie w dzień mojego przyjazdu, rozpoczęły się turyńskie coroczne targi czekolady.
Na placu świętego Karola (Piazza San Carlo), jednym z najważniejszych w tym mieście, co roku przez ostatni tydzień listopada odbywa się Fiera del cioccolato. Czyż istnieje lepszy czas na odwiedzenie Turynu?
Najbardziej znany włoski amfiteatr? Oczywiście Koloseum. Arena w Weronie mimo tego, iż pod względem wielkości plasuje się dopiero na trzecim miejscu we Włoszech, jest miejscem,w którym wystawiane są oryginalne broadwayowskie spektakle.
My, w sumie z przypadku, a raczej z braku innych opcji (ponieważ jest już mocno po sezonie) wybrałyśmy spektakl ,,Jesus Christ Superstar” i zdecydowanie polecamy!
Interpretare Italia - Wytłumaczę Ci Włochy 